intermittence 详细解释

intermittence

[intə'mitəns]

n. 时断时续, 断续性, 间歇性

词形变化

名词: intermitter | 动词过去式: intermitted | 动词过去分词: intermitted | 动词现在分词: intermitting | 动词第三人称单数: intermits |

英英释义

名词 intermittence:

the quality of being intermittent; subject to interruption or periodic stopping

同义词:intermittency

补充

intermittenceintermittence[ˌintəˈmitəns]n.1.间断